Grudzień 2016

1 grudnia 1936r. Okólnik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rzeszy w sprawie podporządkowania straży pożarnych władzy policyjnej - Policji Porządkowej (Ordnungspolizei, Orpo).

1 grudnia 1946r. Uruchomienie Okręgowej Stacji Ratownictwa Górniczego. Wśród zadań, jakie spoczywały na ratownictwie górniczym, było likwidowanie pożarów na dole kopalń. Stacji okręgowej podlegały stacje kopalniane. Pierwszym kierownikiem OSRG został inż. Kazimierz Nowakowski. Po nim do momentu likwidacji stacji - 31 maja 2004r. kierowali nią kolejno: Stanisław Barański, Adam Walewski, Władysław Steczek, inż. Janusz Wiśniewski, mgr inż. Arkadiusz Smukowski, inż. Witold Borkowski, mgr inż. Janusz Rochowiak, mgr inż. Michał Pacierpnik oraz inż. Ireneusz Piszczatowski. Przez wiele lat ze stacją współpracowały: wałbrzyski Wojewódzki Ośrodek Szkolenia Pożarniczego oraz Komenda Miejska SP. Wśród zawodowych strażaków kopalnianych straży i oddziałów przeciwpożarowych, wielu było jednocześnie ratownikami górniczymi i pełniło poza obowiązkami służbowymi, dyżury w OSRG.

2 grudnia 1750r. Ustanowiono nowy regulamin przeciwpożarowy dla miasta Wałbrzycha. Wszedł on
w życie 1 stycznia następnego roku. Właścicielem miasta był wtedy Henryk Karol hrabia Rzeszy Hochberg – syn słynnego Konrada Ernesta Maksymiliana, a burmistrzem Gottfried Leuckert, który pożyczył miastu pieniądze na budowę ratusza (por. 9 listopada 1731r.). Nowy regulamin przeciwpożarowy nakazywał przeprowadzanie kontroli stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowego raz na kwartał - przez wyznaczonych rajców - zwykle najmłodszych, wznoszenie kominów z kamienia lub cegły oraz regularnego ich czyszczenia przez uprawnionego kominiarza (takiego zatrudniało miasto). Ponadto określał zasady wyznaczania grup mężczyzn do przymusowego udziału w gaszeniu pożarów. Niebawem przy ratuszu wzniesiono szopę, w której przechowywana była miejska sikawka.

Podobne regulaminy miały pozostałe miasta należące do Hochbergów: Boguszów, Mieroszów
i Świebodzice.

3 grudnia 1935r. Pożar zabudowań na terenie wsi Niedźwiedzica.

4 grudnia 1948r. W Wojewódzkiej Szkole Pożarniczej zakończyło się, trwające od 25 listopada, szkolenie mechaników motopomp. Uczestniczyło w nim 44 słuchaczy z terenu woj. wrocławskiego, które w tym czasie obejmowało także powiaty późniejszych województw opolskiego (Brzeg i Namysłów)
i zielonogórskiego (Głogów, Kożuchów, Szprotawa, Żagań i Żary).

5 grudnia 1976r. Zakończenie kursu eksternistycznego młodszych podoficerów pożarnictwa. Kurs rozpoczęto 17 października 1976r. Zgłoszono do niego 46 kandydatów. Do szkolenia przystąpiło 41,
a udanie je zakończyło 36 osób. Komendantem WOSzP, był w tym czasie - por. poż. Eugeniusz Siembieda - wcześniej dowódca Oddziału I i oficer ds. operacyjno - szkoleniowych Komendy Straży Pożarnych dla miasta i powiatu
w Wałbrzychu. 

8 grudnia 2015r. Komisja Historyczna ZG ZOSP RP, przyznała tytuł „Historycznej Książki Roku”, pracy pióra st. bryg. w st. spocz. mgr Piotra Pawła Bielickiego „Ochrona przeciwpożarowa na terenie miasta Kościana w latach 1791-2014”. Jej autor, jako mieszkaniec Wałbrzycha, był kolejno: komendantem Wojewódzkiego Ośrodka Szkolenia Pożarniczego w Wałbrzychu, zastępcą komendanta Szkoły Aspirantów PSP w Krakowie, zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Wałbrzychu, pracownikiem cywilnym wydziału Nadzoru Pedagogicznego KG PSP oraz społecznym kierownikiem Inspektoratu Pożarniczego przy Komendzie Chorągwi ZHP w Wałbrzychu, przewodniczącym Komisji Szkolenia ZG SI
i TP w Warszawie, prezesem ZP ZOSP RP w Wałbrzychu i przewodniczącym Komisji Socjalnej dla emerytów i rencistów przy Dolnośląskim Komendancie Wojewódzkim PSP. W latach bolesnej transformacji ustrojowej organizował żywienie dzieci z ubogich rodzin Śródmieścia Wałbrzycha. Był twórcą i redaktorem naczelnym pierwszego i jedynego pisma adresowanego do członków i opiekunów MDP - „Młodzieżowiec”. St. bryg. w st. spocz. mgr Piotr P. Bielicki, który aktualnie jest mieszkańcem Kościana, ma w swym imponującym dorobku 28 książek i ponad 200 artykułów z zakresu pożarnictwa, dydaktyki zawodowej, pedagogiki i psychologii oraz historii pożarnictwa. Jego artykuły zamieszczano
w” „Magazynie-998”, „Przeglądzie Pożarniczym” (zasiadał w Radzie Redakcyjnej pisma), „Strażaku”,
„W Akcji” (jako zastępca redaktora naczelnego) i „Zagrożenia”. Swój dorobek naukowy prezentował podczas licznych konferencji i sympozjów międzynarodowych i ogólnopolskich. Jest współautorem programów nauczania szeregowców, podoficerów i aspirantów PSP oraz członków i dowódców MDP. Współtworzy serię wydawniczą „Biblioteka szkolna” i „Biblioteka strażaka ochotnika”. Był przewodniczącym Komisji Szkolenia ZG SITP, kierownikiem Międzynarodowych Mistrzostw Polski
w Sporcie Pożarniczym i Krajowych Zawodów Sportowo - Pożarniczych OSP oraz wielokrotnym spikerem-moderatorem Europejskich i Krajowych Zawodów Sikawek Konnych.

9 grudnia 1937r. W Krajowej Zawodowej Szkole Pożarniczej (Landes Feuerwehrfachschule)
w Wałbrzychu, zakończył się oficerski kurs dowódców terenowych straży pożarnych. Początek kursu nastąpił 28 listopada 1937r.

11 i 12 grudnia 1986r. Na obiektach Głuszyckich Zakładów Przemysłu Bawełnianego „Piast”
w Głuszycy (podległa Komendzie Rejonowej SP w Nowej Rudzie - komendant mjr. poż. Ryszard Matuła), odbyły się manewry batalionowe z udziałem 29 sekcji gaśniczych i specjalnych, Zakładowego Oddziału OC, służb ratowniczych i MO. W ramach ćwiczeń odbyły się zajęcia dowódczo - sztabowe oraz ćwiczenia ratowniczo - gaśnicze. Obserwatorami działań byli przedstawiciele Urzędu Wojewódzkiego, KW PZPR, Wojewódzkiego Inspektoratu OC oraz władz lokalnych.

11 grudnia 2006r. W Czechowicach - Dziedzicach (Śląskie) w wieku 84 lat, zmarł płk poż. w st. spocz. inż. Julian Polak. Syn powstańca śląskiego i żołnierz ZWZ/AK. Od maja 1947r. do grudnia 1953r. pełnił służbę w ZZSP KWK „Victoria” w Sobiecinie i Wałbrzychu, w tym od 1949r., jako jej komendant.
W międzyczasie ukończył zawodowe kursy w Wojewódzkiej Szkole Pożarniczej w Wałbrzychu oraz roczny kwalifikacyjny kurs oficerski w Centralnym Ośrodku Szkolenia Pożarniczego. Potem podnosił kwalifikacje w Szkole Oficerów Pożarnictwa i Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej. Od stycznia 1954r., był komendantem ZZSP Rafinerii Ropy Naftowej w Trzebini. W okresach: listopad 1963r. - marzec 1969r. i sierpień 1973r. - styczeń 1991r., był komendantem ZZSP Rafinerii Ropy Naftowej w Czechowicach - Dziedzicach. W międzyczasie był komendantem ZZSP Cieszyńskiej Fabryki Farb i Lakierów. Przez wiele dziesiątków lat, był niezwykle aktywnym działaczem ZOSP/ZOSP RP.

12 grudnia 1959r. W WOSzP zakończył się kurs podstawowy strażaka szeregowca. W szkoleniu, które zainaugurowano 21 października 1959r., uczestniczyło 23 słuchaczy. Kierownikiem kursu, był kpt. poż. Zbigniew Jacorzyński - oficer ds. operacyjno-szkoleniowych Komendy Miejskiej SP w Wałbrzychu, a w l. 1954 – 1957 - komendant Szkoły Podoficerów Pożarnictwa w Wałbrzychu. W 1960r. odszedł do nowo utworzonej Szkoły Podoficerów Pożarnictwa w Krakowie - Nowej Hucie i objął w niej stanowisko zastępcy komendanta. Z czasem został jej komendantem.

13 grudnia 1952r. Minister Gospodarki Komunalnej wydał zarządzenie w sprawie składu, powoływania i trybu postępowania komisji weryfikacyjnych dla ustalania stopni służbowych w pożarnictwie. Komisje weryfikacyjne powołano w KGSP (dla oficerów w całym kraju i podoficerów tej instytucji oraz przy wojewódzkich komendach straży pożarnych) dla podoficerów w danym województwie. Komisje weryfikowały stopnie służbowe na podstawie oryginalnych dokumentów lub uwierzytelnionych odpisów dokumentów. Na czele KW przy KGSP stał kpt. poż. Stanisław Szmidt, który po wojnie pełnił służbę w Kłodzku. W KW przy WKSP we Wrocławiu przewodniczył kpt. poż. Jerzy Królicki - zasiadał ówczesny miejski komendant SP i zarazem komendant Wojewódzkiej Szkoły Pożarniczej w Wałbrzychu,
a późniejszy we Wrocławiu.

13 grudnia 1952r. Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie umundurowania Korpusu Technicznego Pożarnictwa. Na jego podstawie członkowie KTP mieli prawo do otrzymywania umundurowania służbowego na koszt jednostek, w których pełnili zawodową służbę. Wykaz sortów mundurowych obejmował: bluzę sukienną na dwa lata, spodnie sukienne bryczesy na dwa lata, płaszcz sukienny na trzy lata, czapkę sukienną na trzy lata, skórzane buty z cholewami na trzy lata oraz pas główny na sześć lat. Następny przepis mundurowy wydano sześć lat później i należności w nim ujęte zwiększyły się bez tzw. dodatków (zelówki i fleki) do dziewięciu pozycji w przypadku szeregowców i podoficerów i do dziesięciu w przypadku oficerów. Wprowadzona tabela w 1969r., obejmowała 13 pozycji, a sześć lat później - 17. Tą ostatnią, był sznur galowy.

15 grudnia 1952r. Zarządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej w sprawie rozmieszczenia, liczebności oraz norm etatów osobowych i sprzętu pożarniczego. Zarządzenie to stało się podstawą do opracowania planu rozwoju sieci straży pożarnych. Zgodnie z jego zapisami ochotniczą straż pożarną należało powołać w miejscowościach liczących do 300 mieszkańców, jeżeli w promieniu 3 km nie było innej straży pożarnej.
W miejscowościach powyżej 2000 mieszkańców miały istnieć zmotoryzowane OSP. Plany rozmieszczenia sieci straży pożarnych stanowiły podstawę do opracowania planu potrzeb zaopatrzenia w sprzęt pożarniczy, budowy strażnic oraz szkolenia pożarniczego. Kolejny akt prawny w tym zakresie wydał Minister Spraw Wewnętrznych w 1962r.

16 grudnia1991r. Pozostający na zwolnieniu lekarskim, i w trakcie leczenia po incydencie (stan przedzawałowy), gen. poż. Andrzej Stefanowski został odwołany z Urzędu Komendanta Głównego Straży Pożarnych. Objął go - 5 czerwca 1987r. Wcześniej od: 15 listopada 1983r., był komendantem wojewódzkim SP w Wałbrzychu, a od 1 października 1973r. zastępcą wojewódzkiego komendanta SP ds. operacyjno - szkoleniowych w Poznaniu (w międzyczasie, w l. 1976-1977, był komendantem straży pożarnych miasta Poznania). Od 1 marca 1972r. - zajmował stanowisko kierownika Sł. Operacyjnej WKSP w Gdańsku. Od 1 grudnia 1971r. pełnił służbę na stanowisku miejskiego komendanta SP w Pile, zaś od 1 września 1967r., był powiatowym komendantem SP, w Pruszczu Gdańskim. Jego pierwszym zawodowym stanowiskiem, po ukończeniu we wrześniu 1965r. SOP, było stanowisko oficera ds. prewencji w PKSP w Starogardzie Gdańskim. Był m. in. komendantem V Krajowych Zawodów Sportowo – Pożarniczych - październik 1980r.W 1973r. zdobył specjalizację w zakresie organizacji, a w 1976r. został rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych w jednostkach projektowania, zaś w 1978r. ukończył studia magisterskie na Wydziale Prawa i Administracji UAM w Poznaniu. W 1981r. odbył
w Rejonowej Stacji Ratownictwa Chemicznego w Bydgoszczy, kurs ratownika chemicznego. W 1982r. został członkiem komisji KGSP do oceny poziomu, jakości sprzętu i urządzeń przeciwpożarowych i chemicznych środków gaśniczych i ognioochronnych. W okresie kierowania KWSP w Wałbrzychu pod jego kierownictwem podjęto szereg działań dla poprawy stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowego
w gospodarce województwa. Wybudowano lub rozpoczęto wznoszenie strażnic w Świdnicy, Ząbkowicach Śl., Świebodzicach, Ziębicach oraz w Wałbrzychu - obiekt garażowo - administracyjny i zaplecza kwatermistrzowskiego, wyposażono straże pożarne w szereg jednostek nowoczesnego sprzętu pożarniczego. Pozyskano wiele mieszkań dla kadry zawodowej, podniosły się znacznie pensje strażaków oraz zakupiono i wyremontowano ośrodki szkoleniowo-wypoczynkowe w Międzygórzu i w Nowej Rudzie. Pod jego kierownictwem ochrona przeciwpożarowa w woj. wałbrzyskim przeszła rewolucyjną metamorfozę. Wybudowano też od podstaw ośrodek wypoczynkowy w G. Stołowych. Zasiadał w Prezydium ZG ZOSP i był prezesem ZW ZOSP w Wałbrzychu. Dwukrotnie został odznaczony medalem „Za Ofiarność i Odwagę”. Był koordynatorem Zespołu Dolnośląskiego dla wypracowania ustawy o Państwowej Straży Pożarnej.

17 grudnia 1954r. Pismo okólne Ministerstwa Finansów - Departament Podatków Wiejskich w sprawie zaliczania dniówek przepracowanych przez członków ochotniczych straży pożarnych w ramach świadczeń
w naturze na niektóre cele publiczne - szarwarki. Do dniówek wliczano udział w akcjach ratowniczo - gaśniczych, szkoleniu uzupełniającym w jednostkach OSP, w zawodach sportowo - pożarniczych, pracę
w przeciwpożarowych zespołach kontrolnych oraz prace przy budowie i utrzymaniu zbiorników przeciwpożarowych, studni i zastawek na ciekach wodnych.

17 grudnia 1992r. Zarząd Wojewódzki ZOSP RP w Wałbrzychu, przyjął uchwałę o wielkości rocznej składki członkowskiej wnoszonej przez ochotnicze straże pożarne w wysokości 10 000 zł od straży typu S i 5000 zł. od straży typu M. Prezesem ZW, był wtedy inż. Ireneusz Niedźwiecki z Wałbrzycha.

18 grudnia 1933r. We Wrocławiu, w siedzibie Sejmu Prowincji Dolnośląskiej (w tym czasie mieścił się on przy ob. ul. J. Piłsudskiego 74, obecnie siedziba NOT), obradowała Rada Dolnośląskiego Prowincjonalnego Związku Straży Pożarnych. Podczas posiedzenia przyjęto nową organizację straży pożarnych i związku, którą opracował członek władz tego związku i przewodniczący wałbrzyskiej OSP, inż. Otto Rogge. Nowa organizacja uwzględniała realizowaną przez kierownictwo NSDAP politykę całkowitego podporządkowywania całego życia społecznego tej partii- (Gleichschlachtung, „glajchszaltyzacja). Niebawem w strażach pożarnych wprowadzono nomenklaturę oraz obyczaje nazistowskie (np. witanie się pozdrowieniem - Heil Hitler) i przystąpiono do podporządkowywania ich władzy policyjnej. Stopniowo traciły one atrybuty stowarzyszeń do całkowitego zniesienia ich. Z czasem zlikwidowano związki straży pożarnych. Przyniosło to m. in. usuwanie wielu strażaków z szeregów straży pożarnych a także dobrowolne ich występowanie. W wielu przypadkach władze odwoływały działaczy pełniących funkcje w statutowych organach straży i związkowych. Częste były rezygnacje z pełnionych funkcji.

20 grudnia 1958r. Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie umundurowania członków KTP. Przywracało ono dystynkcje wzoru wojskowego zniesione w 1951r., dystynkcje koloru złotego dla szeregowców i podoficerów na naramiennikach oraz otokach czapek, kolor złoty dla oznak, dystynkcji oraz wprowadzało czarne guziki z orzełkiem. Wprowadzało po raz pierwszy prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niepobrane sorty mundurowe. Wprowadzenie wojskowych wzorów dystynkcji spowodowało upowszechnienie wojskowego nazewnictwa stopni służbowych. Przy tej okazji wycofano
z użytku spodnie rajtuzy męskie i długie buty.

20 grudnia 1959r. Zakończył się trwający od 7 grudnia, pierwszy w polskim pożarnictwie, kurs mechaników aparatów ochrony dróg oddechowych - tlenowych. Wzięło w nim udział 17 słuchaczy
z zawodowych straży pożarnych z woj. wrocławskiego. Kurs przeprowadzono na terenie Okręgowej Stacji Ratownictwa Górniczego. Kierownikiem tej stacji był wtedy Władysław Steczek.

21 grudnia 1694r. Wielki pożar zamku Książ. Ogień strawił prawie połowę budowli. W pożarze zginął jeden służący. Panem na zamku i majoracie, był Hans Heinrich II Reichsgraff Hohberg (pisownię rodu z ch, wprowadził w 1714r. jego syn - Konrad Maksymilian).

23 grudnia 1988r. Sejm uchwalił ustawę o działalności gospodarczej, która otwierała gospodarkę wolnorynkową w Polsce. Jednym z jej skutków, była likwidacja zakładowych zawodowych straży pożarnych, w tym przy GZPB „Piast” w Głuszycy i WZPL „Camela” w Mieroszowie. Likwidacji uległa Zakładowa Straż Pożarna (ujmowana, jako Zakładowa Obowiązkowa SP) w Hucie Szkła w Wałbrzychu, w której, w ostatnim czasie pełniło służbę dziesięciu zawodowych strażaków - podoficerów, szeregowców i kierowców - mechaników. Jej komendantem, był st. ogn. Władysław Lemieszek.

25 grudnia 1985r. Pożar garaży na terenie bazy transportowej Kopalni Węgla Kamiennego „Victoria”
w Wałbrzychu.

28 grudnia 1994r. Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu włączania jednostek ochrony przeciwpożarowej do krajowego systemu ratowniczo - gaśniczego (KSR-G). Do systemu, który uruchomiono 1 stycznia 1995r. w rejonie wałbrzyskim, prócz jednostek organizacyjnych PSP, Zakładowej Służby Ratowniczej Wałbrzyskich Zakładów Koksowniczych „Victoria” SA, weszły ochotnicze straże pożarne w: Czarnym Borze, Głuszycy Górnej, Gorcach, Mieroszowie, St. Bogaczowicach i Zagórzu Śląskim.
Z czasem do systemu włączono OSP: Walim, Jaczków i Boguszów.

30 grudnia 1989r. Ustawa o przywróceniu nazwy państwa polskiego- Rzeczypospolita Polska. Jednocześnie w godle państwa przywrócono koronę.

31 grudnia 1960r. Na terenie powiatu wałbrzyskiego (bez obecnej gminy Czarny Bor, wsi Gostków, ale z wsią Modliszów istniało 36 OSP. Miały one w swych szeregach 617 członków. W Wałbrzychu nie było OSP. Jednostki OSP działały m. in. w: Jedlinie Zdroju, Chwaliszowie, Cieszowie, Glinicy, Glinnie, Golińsku, Grzmiącej, Jugowicach, Kamieńsku, Kowalowej, Kuźnicach Świdnickich, Lubiechowie, Lubominie, Łącznej, Łomnicy, Michałkowej, Niedźwiedzicy, Nowych Bogaczowicach, Nowym Siodle, Różanej, Rybnicy Leśnej, Rzeczce, Strudze, Szczawienku, Unisławiu Śląskim. W tym momencie na terenie sąsiednich powiatów było: dzierżoniowskim - 21 OSP z 626 członkami, jaworskim - 40/812, kamiennogórskim - 35/812, kłodzkim - 27/567, noworudzkim i świdnickim - 92/1812. W całym województwie wrocławskim i na terenie miasta na prawach województwa - Wrocławia (bez powiatu głogowskiego, który należał do województwa zielonogórskiego) istniało 1134 OSP, do których należało 22 227 członków.

31 grudnia 2005r. W stan spoczynku przeszedł st. bryg. mgr inż. Marek Szczypczyk - zastępca lubuskiego komendanta wojewódzkiego PSP (od 1 lipca 2004r.). Pełnił on zawodową służbę m. in., jako dowódca zmiany w ZSP w Zielonej Górze, oficer w Komendzie Rejonowej SP w Nowej Soli, dowódca JR-G w tym mieście, dowódca III Pułku Pożarniczego Centralnego Odwodu Operacyjnego (w jego składzie były m. in. wałbrzyskie pododdziały), zastępca komendanta powiatowego PSP w Żaganiu. Na swym koncie ma sporo sukcesów w sportach pożarniczych. Autor trzech książek, poświęconych historii ochrony przeciwpożarowej na terenie Nowej Soli i powiatu nowosolskiego. W l. 1985-1987, pełnił służbę
w wałbrzyskim Wojewódzkim Ośrodku Szkolenia Pożarniczego.

31 grudnia 2006r. W stan spoczynku odszedł komendant miejski PSP w Wałbrzychu - bryg mgr inż. Andrzej Marzęda. Stanowisko komendanta miejskiego zajmował od 14 maja 2002r. Wcześniej był zastępcą komendanta miejskiego PSP w Wałbrzychu, naczelnikiem Wydziału Planowania Operacyjnego KM PSP w Wałbrzychu, naczelnikiem Wydziału Planowania Operacyjnego KW PSP w Wałbrzychu
i oficerem w Sł. Operacyjnej KWSP w Wałbrzychu. W l. 1987-1992, był nieetatowym nauczycielem
w wałbrzyskim WOSzP. Jako student SGSP pisał artykuły o tematyce technicznej dla pisma „Strażak”.

W grudniu 1987r. w rejonie wałbrzyskim działały następujące jednostki zawodowych straży pożarnych: ZSP Wałbrzych - trzy oddziały (Śródmieście, Biały Kamień i Rusinowa), zakładowe przy KWK „Wałbrzych” i „Victoria” w Wałbrzychu, przy GZPB „Piast” w Głuszycy i WZPL „Camela” w Mieroszowie. Ponadto przy KWK „M Thorez” istniał zawodowy Oddział Przeciwpożarowy a przy Hucie Szkła „Wałbrzych” - Zakładowa SP z 10 etatami zawodowych strażaków i LGM-8. Ponadto działał WOSzP, który dysponował samochodami: gaśniczym, operacyjnym, karetką oraz autobusem marki Jelcz PR 110.

W ciągu 1906r., w Wałbrzychu powstało 5 pożarów. Dziesięć lat później - 6, a w 1926r. - 19 pożarów.

W 1987r. wizytatorzy z ramienia Służby Szkolenia Komendy Głównej Straży Pożarnych dokonali oceny poziomu nauczania w wojewódzkich ośrodkach szkolenia pożarniczego na terenie kraju (23 placówki). Ocenie poddano słuchaczy 48 kursów kierowców zawodowych straży pożarnych obu stopni oraz młodszych i starszych podoficerów pożarnictwa. Wałbrzyski ośrodek wypadł najlepiej w kraju w ocenie kursu kierowców I stopnia.
W czołówce ocenianych znaleźli się też słuchacze kursu młodszych podoficerów.

Roman Świst

                   __________________________________________________ 

                                                            Grudzień 2015

1 grudnia 1935r. „Schlesische Feuerwehr - Zeitung” („Śląska Gazeta Straży Pożarnych, Strażacka”), przyniosła artykuł na temat straży pożarnej w Mieroszowie. Opatrzony był on dwoma fotografiami.   

W nocy z 8 na 9 grudnia 1889r. wybuchł pożar budynku bramnego Zamku Książ. W obiekcie znajdowała się m. in. biblioteka Hochbergów z cennym księgozbiorem oraz siedziba zamkowych straży - także pożarnej.    

10 grudnia 2014r. ok godz. 14, wybuchł pożar na poddaszu fasady północnej Zamku Książ - drugiej - największej zabytkowej budowli w Polsce i największej w paśmie polskich gór. Dzięki skutecznemu dowodzeniu i determinacji strażaków, udało się żywioł stosunkowo szybko zdławić. Zniszczeniu uległo ok 500 m² dachu. W akcji uczestniczyło ponad 90 strażaków z Wałbrzycha, Świebodzic, Świdnicy, Kamiennej Góry, Dzierżoniowa, Wrocławia, Jeleniej Góry i Ząbkowic Śląskich.   
                                                                                                                                                                          
11 grudnia 1992r. w ramach NSZZ „Solidarność” powołano sekcję Służb Publicznych, do której weszła Krajowa Sekcja Pożarnictwa tego związku. 

12 grudnia 2005r. zakończyła działalność wałbrzyska Stacja Ratownictwa Górniczego. Stacja powstała w 1908r. Jej pierwsza siedziba znajdowała się niedaleko strażnicy przy ob. ul. Przemysłowej. Ratownicy górniczy m. in. likwidowali pożary na dole kopalń. SRG współpracowała od początku l. 60 z WOSzP i naszą strażą. Na jej obiekcie szkolili się słuchacze kursów oraz zawodowych jednostek SP i PSP.

15 grudzień 1952r. zarządzenie ministra gospodarki komunalnej w sprawie rozmieszczenia, liczebności oraz norm osobowych i sprzętu straży pożarnych. Przewidywały one wyposażenie w sikawki, trzy typy OSP: Kr, Km (także z motopompą) i zmotoryzowane S 1. Ponadto w tych strażach na wyposażeniu pozostawać miały m. in. konne wozy. W tym czasie na terenie pow. wałbrzyskiego, OSP typu S 1 były w: Boguszowie, Głuszycy Górnej, Jedlinie-Zdroju, Mieroszowie, Starych Bogaczowicach i Walimiu.

24 grudnia 1775r. wybuchł pożar zabudowań folwarcznych hrabiów Hochbergów w Szczawnie Zdroju.                                                                                                                                                  

24 grudzień 1970r. Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie przekształcenia komend straży pożarnych w organy bezpośrednio podporządkowane prezydiom rad narodowych oraz obsadzenia i zmian na stanowiskach pracowniczych w tych komendach. Na tej podstawie komendy wyłączono z urzędów i wydziałów spraw wewnętrznych. Komendy stały się przez to samodzielnymi organami podległymi bezpośrednio prezydiom rad narodowych, co usprawniło ich działalność i samodzielność. W przypadku wałbrzyskiej Komendy Straży Pożarnych dla miasta i powiatu jej podległość była dwutorowa. Pod względem fachowym, KSP podlegała jak dotąd WKSP we Wrocławiu.

                   __________________________________________________ 

                                                            Grudzień 2014

1 grudnia 1959r. Stanowisko komendanta miejskiego straży pożarnych w Wałbrzychu objął dotychczasowy powiatowy komendant straży pożarnych w Wałbrzychu, kpt. poż. Leopold Sobczyk. Zajmował je do końca 1961r., kiedy następnie stanął na czele nowo utworzonej Komendy Straży Pożarnych dla miasta i powiatu. Na czele tej komendy stał do końca września 1964r. Po uzyskaniu kwalifikacji oficerskich w 1951r. i do wiosny 1954r., był powiatowym komendantem w Jeleniej Górze. Stąd trafił do Wałbrzycha.

7/12 grudnia 1959r. W Wojewódzkim Ośrodku Szkolenia Pożarniczego przeprowadzono kurs mechaników aparatów tlenowych. Uczestniczyło w nim 17 podoficerów z jednostek zawodowych z terenu woj. wrocławskiego i miasta Wrocławia. Kurs zrealizowano przy pomocy Okręgowej Stacji Ratownictwa Górniczego Dolnośląskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego w Wałbrzychu. Jej dyrektorem był w tym czasie Władysław Steczek. W pierwszym roku istnienia WOSzP, odbyło się w tej placówce 6 kursów: referentów ochrony przeciwpożarowej, kurs podstawowy strażaków - szeregowców, kierowców-mechaników, mechaników motopomp OSP oraz wspomniany na początku. Szkolenia ukończyło 156 słuchaczy. W tym czasie ośrodkiem kierował kpt. poż. Franciszek Siemaszko- dowódca Oddziału I.

7 grudnia 1954r. Dekret o naczelnych organach administracji państwowej w zakresie spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa publicznego. Na jego podstawie od 12 grudnia 1954r. kierownictwo i nadzór nad ochroną przeciwpożarową, od ministra gospodarki komunalnej, przejął nowo powołany minister spraw wewnętrznych. Od tego momentu do wejścia w życie wytycznych ministra spraw wewnętrznych, z 14 grudnia 1961r., komendy straży pożarnych stały się samodzielnymi jednostkami organizacyjnymi prezydiów rad narodowych.

10 grudnia 1973r. Dotychczasową Komendę Straży Pożarnych dla miasta i powiatu, przekształcono w Powiatową Komendę Straży Pożarnych. Na jej czele stanął mjr poż. Jan Matysek-dotychczasowy komendant straży pożarnych dla miasta i powiatu.

Od 1945r. do 1961 działała Powiatowa Komenda Straży Pożarnych dla powiatu ziemskiego. Początkowo, do ukształtowania się administracji, była ona jednocześnie Referatem Bezpieczeństwa Przeciwpożarowego w Urzędzie Pełnomocnika Obwodu, Powiatu, a od 15 grudnia 1945r.- Referatem - Powiatowa Komenda Straży Pożarnych. Na podstawie okólnika Ministra Ziem Odzyskanych z dnia 29 czerwca 1947r., utworzono Referat Ochrony przed Pożarami i Innymi Klęskami, który istniał do powołania PKSP na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1950r. o ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji. Od 1 stycznia 1962r. Powiatowa Komenda SP przestała istnieć, bowiem powstała wspólna dla obu wałbrzyskich powiatów - Komenda Straży Pożarnych. Siedziba PKSP, w l. 1945-1961, znajdowała się przy ul. J. Matejki 3. Jej komendantami byli kapitanowie: Gustaw Cieślicki, Roman Kowalski, Zbigniew Juzwa, Leopold Sobczyk i Andrzej Csernak.

14 grudnia 2009r. Zmarł st. ogn. w st. spocz. Tadeusz Kamiński. Sybirak, skazany na karę śmierci w 1949r. przez sąd wojskowy Białoruskiej SRR, za próbę obalenia ustroju. Podoficer naszej zawodówki pełniący służbę, jako dowódca sekcji i kierowca-mechanik. Człowiek prawy, lubiany i niezwykle oddany służbie. Przez wiele lat, pracował także - jako instruktor nauki jazdy, w wałbrzyskiej Lidze Obrony Kraju. Urodził się 20 czerwca1927r.

15 grudnia 1933r. Ustawa o gaszeniu pożarów (Gesetz über das Feuerlöschwesen). Na podstawie jej przepisów, straże pożarne wszystkich rodzajów, zostały podporządkowane właściwej terenowo władzy policyjnej. W życie weszła 1 stycznia 1934r.

15 grudnia 2013r. Dotychczasowy komendant powiatowy PSP w Ełku, st. bryg. mgr inż. Mirosław Hołubowicz, został Zastępcą Warmińsko - Mazurskiego Komendanta Wojewódzkiego PSP. Wywodzący z Wałbrzycha oficer, pełnił służbę liniową, jako st. str. podchor. w 1982r. w Oddziale I, a po ukończeniu studiów w SGSP, w Wojewódzkim Ośrodku Szkolenia Pożarniczego - w l. 1986/87. Następnie odszedł do Ełku gdzie był komendantem tamtejszego ośrodka, komendantem rejonowym Straży Pożarnych i PSP.

27 grudnia 1974r. Dekret o służbie funkcjonariuszy pożarnictwa. Znosił on Korpus Techniczny Pożarnictwa i wprowadzał dla zawodowego personelu ochrony przeciwpożarowej funkcjonariuszy pożarnictwa. Przywracał wojskową nomenklaturę stopni służbowych, w tym stopień generała pożarnictwa. Regulował prawa i obowiązki kadry zawodowej. Był doniosłym dla służby aktem prawnym. Przepisy dekretu weszły w życie 1 stycznia 1975r.

W latach 1904, 1914, 1924 w Wałbrzychu postało odpowiednio: 4 pożary, 11 i 13 pożarów.

                    __________________________________________________ 

                                                            Grudzień 2013

1 grudnia 1998r. Zastępca komendanta wojewódzkiego PSP w Wałbrzychu - st. bryg. mgr inż. Zbigniew Szczygieł rozpoczął pełnienie obowiązków komendanta wojewódzkiego.

2 grudnia 1933r. Przewodniczącym Prowincjonalnego Dolnośląskiego Związku Straży Pożarnych został dyrektor pożarniczy dr n. tech. inż. poż. Carl Julius Kaiser (9 listopada 1878r. w ob. Żarach, w woj. lubuskim- zm.?) z Wrocławia. Wcześniej, od 11 lutego 1928r. na czele związku stał Carl Voigt ze Świdnicy. Kaiser przewodniczył związkowi do 1 września 1934r., przy czym - od 15 lutego 1934r., był Prowincjonalnym Wodzem Związku - Provinzialführer. Jako strażak, odbył praktyki zawodowe w ZSP w Charlottenburgu, Hamburgu i Szczecinie. Pełnił zawodową służbę w Hanowerze, a od 1 listopada 1924r. pracował, jako dyrektor pożarniczy we Wrocławiu.

5 grudnia 1973r. W Wojewódzkim Ośrodku szkolenia Pożarniczego zakończył się, trwający od 11 października, kurs szeregowców zaawansowanych w służbie. Ukończyło go 38 strażaków z terenu woj. wrocławskiego. Innych 11, nie zdało egzaminów końcowych.

6 grudnia 1926r. Uroczyste otwarcie (w ramach obchodów 500-leica miasta) Muzeum Regionalnego w Wałbrzychu. Wśród czołowych działaczy Wałbrzyskiego Towarzystwa Muzealnego, był przewodniczący wałbrzyskiej OSP - inż. Otto Rogge (zasiadał w zarządzie towarzystwa). Za jego sprawą muzeum, szybko wzbogaciło się o cenne zbiory narzędzi do gaszenia ognia, dokumentów i innych zabytków związanych z wałbrzyską ochroną przeciwpożarową.

11 grudnia 1953r. Komendant Główny SP podpisał rozkaz o wprowadzeniu do życia instrukcji dla ochotniczych straży pożarnych o prowadzeniu kontroli bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Na tej podstawie, uprawnieni członkowie OSP mogli w trzyosobowych przeciwpożarowych zespołach kontrolnych, przeprowadzać dwa razy w roku kontrole indywidualnych gospodarstw rolnych oraz małych uspołecznionych jednostek gospodarczych i komunalnych na wsi, w osiedlach i w miasteczkach. W okresie od 1954r. do 1975r. rocznie kontrolowano ponad 90 % gospodarstw rolnych. W co czwartym stwierdzano uchybienia mogące stać się przyczyną powstania pożaru.

18 grudnia 1728r. Na terenie wsi Lubomin (wtedy samodzielna gmina) wybuchł groźny w skutkach pożar. Śmierć poniosła jedna osoba, a spaliły się zabudowania należące do wójta, 5 zabudowań półkmiecych, 4 należące do zagrodników i 13 do chałupników.

27 grudnia 1973r. Pożar dawnego kościoła ewangelickiego w Dzierżoniowie. Jednonawowa neoklasycystyczna budowla powstała pod koniec XVIII w. W wyniku pożaru najbardziej ucierpiała wieża świątyni. Autorem jej projektu, był wybitny pruski architekt Carl GotthardLanghans. W akcji gaśniczej wziął m. in. udział pluton naszej straży.

31 grudnia 1961r. Kpt. poż. Andrzej Csernák przestał być powiatowym komendantem SP w Wałbrzychu (komenda mieściła się przy ul. J. Matejki 3) i odszedł do Dzierżoniowa , by pełnić tam obowiązki powiatowego komendanta. Csernák, był synem innego wałbrzyskiego oficera - Mariana (rodzina wywodziła się ze Lwowa). W Wałbrzychu podjął służbę po ukończeniu Oficerskiego Technikum Pożarniczego w Ponaniu - 1 sierpnia 1956r. Nim został powiatowym komendantem dowodził Pogotowiem Okręgowym w Jedlince. Po opuszczeniu Dzierżoniowa pełnił zawodową służbę w Wojsku Polskim. Był też komendantem rejonowym SP w Pucku, w woj. gdańskim.

31 grudnia 1998r. W związku z nabyciem prawa do zaopatrzenia emerytalnego, w  stan spoczynku został przeniesiony komendant rejonowy PSP w Wałbrzychu - mł. kpt. Leszek Palewski. Na czele wałbrzyskiej komendy stał od 1990r. Po przejściu w stan spoczynku, był prezesem Zarządu Powiatowego ZOSP RP w Wałbrzychu. Od kilku lat zasiada w Zarządzie Koła ZE i RP RP. Był, energicznym i skutecznym komendantem. 

31 grudnia 1998r. Ostatni dzień istnienia województwa wałbrzyskiego oraz komend PSP - wojewódzkiej i rejonowej.

W całym 1913r. na terenie Wałbrzycha, wybuchło 11 pożarów. Dziesięć lat później, odnotowano taką samą ich ilość. Na czele straży stał od 1911r., miejski radca budowlany - inż. Otto Rogge.

                        __________________________________________________ 

                                                                Grudzień 2012

12/22 grudnia 1935r. W Krajowej Szkole Pożarniczej – Landes Feuerwehr=Schule, w Wałbrzychu odbył się kurs dla agentów ubezpieczeniowych Śląskiego Towarzystwa Ubezpieczeniowego od Ognia - Schlesische Feuerversicherungs - Gesellschaft.

 12 grudnia 2005r. Dolnośląski Komendant Wojewódzki PSP, st. bryg. mgr inż. Zbigniew Szczygieł, p owołał Specjalistyczną Grupę Ratownictwa Podziemnego „Wałbrzych”.

Przyczyną powołania przy naszej komendzie grupy, były liczne i tragiczne często w skutkach wypadki, podczas nielegalnego i prowadzonego bez niezbędnych zabezpieczeń wydobywania węgla kamiennego, w nieczynnych wyrobiskach zwanych biedaszybami.

 13 grudnia 1952r. Minister gospodarki komunalnej (od 28 kwietnia 1950r. do 14 grudnia 1954r. właściwy dla spraw wewnętrznych) wydał zarządzenie w sprawie składu, powoływania i trybu postępowania komisji weryfikacyjnych dla ustalania stopni pożarniczych. Komisje orzekały o tym   jaki stopień pożarniczy przysługuje członkom Korpusu Technicznego Pożarnictwa, ustanowionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 października 1952r..

Weryfikacja stopni służbowych miała na celu uporządkowanie sytuacji w tym względzie, bowiem po zakończeniu wojny stopnie te nadawano często osobom, które nie posiadały odpowiednich kwalifikacji, a nawet przy braku odpowiednich i wiarygodnych dokumentów. Czynili to komendanci zawodowych straży pożarnych, Związek Straży Pożarnych i kierownicy administracji samorządowej- prezydenci, starostowie. Częste były przypadki posiadania stopni otrzymanych, nadanych, w dziwnych okolicznościach podczas okupacji.     Na czele komisji przy Wojewódzkiej Komendzie Straży Pożarnych we Wrocławiu stał kpt. poż. Jerzy Królicki - Miejski Komendant straży pożarnych w Wałbrzychu.

 13 grudnia 1967r. Pluton naszej Miejskiej Zawodowej Straży Pożarnej, uczestniczył w akcji ratowniczej po przerwaniu grobli zbiornika osadowego przy kopalni miedzi „Konrad” k/Bolesławca. Wskutek przerwania grobli, masy osadowe (szlamu i wody) runęły na śpiącą wieś i pochłonęły 18 istnień ludzkich. Dalszych 570 mieszkańców Iwin doznało obrażeń. Zniszczeniu uległo 150 domów mieszkalnych i wiele gospodarczych.

15 grudnia 1987r. Ppłk poż. mgr inż. Józef Modras został powołany na stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Wałbrzychu. Od 15 czerwca 1992r., był on komendantem wojewódzkim PSP we Wrocławiu. J. Modras trafił do nas z Leszna, gdzie był w tamtejszej KWSP- kierownikiem służby prewencji.

W ciągu ponad 23 –letniej historii KW SP i PSP w Wałbrzychu stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego kolejno zajmowali: mjr/płk Jan Matysek, mjr/ppłk Eugeniusz Zajączkowski, ppłk/płk Konrad Kuratewicz, ppłk/płk Józef Modras, bryg. Ryszard Niziołek, st. bryg. Józef Modras, st. bryg. Piotr Bielicki i bryg./st. bryg. Zbigniew Szczygieł.

 18 grudnia 1979r. Koło Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej przy naszej komendzie, zostało uhonorowane przez Zarząd Główny tego związku, specjalnym proporcem. W tym czasie należało ono do najlepszych w woj. wałbrzyskim. Jego członkowie brylowali na polu sportowym i podczas olimpiad i konkursów wiedzy społeczno-politycznej, prawnej i innych, w tym na arenie ogólnopolskiej. Przewodniczącym koła, był chor. poż. Marian Tusiński.

W tym czasie bardzo dobrą działalność prowadziło koło Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej, które również należało do najlepszych w woj. Wałbrzyskim - wśród kół działających w zakładach pracy.

 22 grudnia 1827r. We wsi Różana powstał pożar tzw. sołtysówki-zabudowań mieszkalno-gospodarczych należących do sołtysa tej gminy.

 31 grudnia 1957r. Rozwiązanie Podoficerskiej Szkoły Pożarniczej nr 5 w Wałbrzychu. Jej komendantem, był kpt. poż. Zbigniew Jacorzyński - prymus pierwszego po wojnie kursu oficerskiego a następnie:

- od 1960r.  zastępca komendanta,
- od 1966r  Komendant - Szkoły Podoficerów Pożarnictwa w Krakowie
- od 1973r. do 1976r., Komendant Szkoły Chorążych Pożarnictwa w Krakowie.

 W 1912r. w Wałbrzychu wybuchło 13 pożarów. W tym czasie miasto liczyło nieco ponad 19 tys. mieszkańców oraz miało 492,79 ha powierzchni. Obejmowało tereny ob. Śródmieścia i Nowego Miasta, ale bez Białego Kamienia, Gaju, obu Gliników, Górnego Wałbrzycha, Konradowa, Kozic, Lubiechowa, Opoki, Piaskowej Góry, Podgórza, Rusinowej, Poniatowa, Sobięcina, Starego Zdroju i Szczawienka.

                           __________________________________________________ 

                                                                
                                                            Grudzień 2011

W grudniu 1945r. W Boguszowie (wtedy Boża Góra, zmiana nazwy nastąpiła 19 maja 1946r., na podstawie zarządzenia ministrów Administracji Państwowej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja.) założono Ochotniczą Straż Pożarną. Na czele jej zarządu, stanął Ignacy Smektała. Tego roku na Ziemi Wałbrzyskiej, założono 22 ochotnicze straże pożarne. W niemieckim Gottesberg stowarzyszenie OSP powstało w 1873r.

1-3 grudnia 1995r. W Supraślu k/ Białegostoku, obradował Krajowy Zjazd Delegatów Związku Byłych Funkcjonariuszy i Pracowników Pożarnictwa Polskiego. Podczas zjazdu dokonano zmiany nazwy Związku, na Związek Emerytów i Rencistów Pożarnictwa Rzeczypospolitej Polskiej. Prezesem Zarządu Głównego, wybrano Klememsa Dziermańskiego, a Głównej Komisji Rewizyjnej - Franciszka Kuczyńskiego. W zjeździe uczestniczył Franciszek Lisiowski - prezes ZW w Wałbrzychu. Z piętnastoosobowego wybranego wtedy ZG, do chwili obecnej zasiadają
w nim: Jerzy Górnicki z Lublina, Jan Nowak z Kielc i Albin Piątkowski ze Szczecina- prezes ZG od V KZD.

3 grudnia 1776r. Na Śląsku ogłoszono porządek o bezpieczeństwie ogniowym dla miast- „Neu revidierte Feuerlöschordnung für die Städte Schlesiens”. Porządek ujednolicał i porządkował sprawy bezpieczeństwa przeciwpożarowego w miastach. Zobowiązywał samorządy miast bądź ich właścicieli do stanowienia własnych regulaminów ochrony przeciwpożarowej. Podnosił m. in. burmistrza przeciwpożarowego do rangi najważniejszego po burmistrzu urzędnika. Najszybciej, na jego podstawie własne regulacje (Neu revidirte Feuer-Lösch- Ordnung für die Stadt…) wprowadziły stolice departamentów: Głogów- 6 grudnia i Wrocław 13 grudnia, tego roku. Do tych miast wkrótce dołączyły m. in: Boguszów, Mieroszów i Wałbrzych.

8 grudnia 1901r. We Wrocławiu obradował XXI Zjazd Śląskich Straży Pożarnych. Rok wcześniej do związku należały 504 straże, w tym 11 zawodowych, 344 ochotniczych i 149 obowiązkowych. Liczyły one 31 369 osób, w tym 510 zawodowych strażaków. Związek podzielony był na 3 związki rejencyjne, w tym wrocławski, do którego wchodziły związki powiatowe oraz wałbrzyski. Przewodniczącym związku wałbrzyskiego, był od 23 czerwca tego roku mjr Furbach. Wałbrzyską strażą od tego roku do 1911r. kierował mistrz kominiarski Reitzig. W tym czasie ( od 23 sierpnia 1896r.) przewodniczącym Śląskiego Związku Straży Pożarnych, był Johannes Hellman z Nysy, nazywany ojcem śląskiego pożarnictwa.

10 grudnia 1869r. Ochotnicy z wałbrzyskiej OSP (Freiwillige Feuerwehr Waldenburg), przeprowadzili próbę działania nowo zakupionej dużej sikawki. Sikawkę, która kosztowała wałbrzyski magistrat 325 talarów, wyprodukowała znana firma Klose un. Co. w Zgorzelcu.

                                           
                                                 Sikawka wyprodukowana w firmie Klose un. Co.w Zgorzelcu
                              (rys. pochodzi z wydawnictwa poświęconego 50-leciu istnienia FF Waldenburg ).

15 grudnia 1545r. Król Czech i Węgier oraz dziedzic księstwa świdnicko-jaworskiego Ferdynand I Habsburg (żoną jego była Anna Jagiellonka, a księstwo stało się dziedziczną własnością królów czeskich w październiku 1369r.), nadał właścicielowi Wałbrzycha - Zygmuntowi Czettritzowiº, przywilej browarniczy. Na tej podstawie Czettritz udzielał poszczególnym mieszczanom zgody na warzenie ( produkcję ), wyszynku oraz wielkość opłat
z tym związanych. Właściciel miasta zasiadający na Nowym Dworze, określał przy tym zasady bezpieczeństwa przeciwpożarowego podczas produkcji tego złocistego napoju. Gotowanie piwa mogło odbywać się w pomieszczeniach zbudowanych z materiałów niepalnych i tylko
w porze dziennej.

Pierwszy z tego słowiańskiego rodu na Ziemi Wałbrzyskiej - Peszko Czettaros, wymieniony został w dokumencie księcia Bolesława Rogatki jako pan na Cisach, pod datą 30 grudnia 1242r.

16 grudnia 1966r. Zmarł mjr poż. Gustaw Cieślicki „ Dąb”- powiatowy Komendant straży pożarnych od 15 licpa 1945r. do listopada 1948r. w Wałbrzychu (ta komenda mieściła się przy ul. J. Matejki 3). Od 15 lipca do 15 września 1945r. sprawował nadzór nad MZSP w Wałbrzychu. W l. 1946-1948, instruktor powiatowy Związku Straży Pożarnych RP w Wałbrzychu. Organizator i Komendant Ośrodka Wyszkolenia Pożarniczego Związku Straży Pożarnych RP,
w mieście Biały Kamień. Mieszkaniec Szczawna-Zdroju. Oficer pożarnictwa od 1929r. i instruktor pożarniczy w pow. opatowskim do stycznia 1945r. Podczas okupacji działał niezwykle ofiarnie w Strażackim Ruchu Oporu „Skała” (Komendant w powiecie opatowskim) oraz Organizacji Wojskowej - Korpus Bezpieczeństwa. Niestrudzony organizator polskiej ochrony przeciwpożarowej w pow. wałbrzyskim.

W październiku 1948r. aresztowany przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego
i zwolniony z aresztu 4 listopada owego roku. Po opuszczeniu Wałbrzycha, kolejno pracował jako inspektor ochrony przeciwpożarowej w Dolnośląskim Zjednoczeniu Przemysłu Cukrowniczego w Świdnicy (od 1 sierpnia 1949r.) i we Wrocławiu oraz w Centralnym Zarządzie Przemysłu Cukrowniczego. Od 1957r., był inspektorem Okręgu Wojewódzkiego ZOSP
w Gdańsku. Gustaw Cieślicki urodził się 30 listopada 1902r. w Zochcinie k/Opatowa. Pochowany został w Gdyni.

                                                              
                                              Gustaw Cieślicki. Fotografię wykonano przed wybuchem wojny.
                                                (repr. fot. z pisma „Strażak nr 10 3210 16-31 maja 1966r.)
 
28 grudnia 1956r. W Warszawie odbył się Krajowy Zjazd Delegatów Ochotniczych Straży Pożarnych, podczas którego powołano Związek Ochotniczych Straży Pożarnych. Wybrano Tymczasowy Zarząd Główny, na czele którego stanął Wilhelm Gancarczyk.

W całym 1911r., na terenie Wałbrzycha straż gasiła 12 pożarów. Miasto zajmowało wówczas 492, 79 ha terenu. Rok wcześniej, w mieście było 1299 budynków i 19 147 mieszkańców.

(wyb. i opr. Roman Świst)